This chapter examines whether high prices for gene therapies are justified and whether the problems associated with high prices can be solved by the "pay for performance" (P4P) reimbursement model. To this end, we first describe how prices for new drugs, including gene therapies, are set in Germany (section 2.). P4P is then presented as an example of a reimbursement model (section 3.). The subsequent ethical analysis (section 4.) first examines whether P4P models can sustainably guarantee the right to health (...) and healthcare for all people (section 4.1; cf. on the "sustainable right to health" already Alex, 2021). It is then shown that cost-benefit analyses for setting prices for new gene therapies must be viewed critically from an ethical perspective and pose a problem for equity of access and thus also for the sustainable guarantee of a right to health (section 4.2). The final question is whether P4P is compatible with the idea of human dignity (Article 1 I 1 of the German Basic Law) (section 4.3; cf. already König et al., 2020). -/- Alex, K. (2021): Ethical conceptualization of a sustainable right to health(care). In: Schildmann, J. et al. (eds.): Defining the value of medical interventions. Normative and empirical challenges. Kohlhammer, Stuttgart: 29-48. PMID: 36256802 König, J. et al. (2020): Am individuellen Therapieergebnis orientierte Erstattungsverfahren in der Onkologie: ethische Implikationen am Beispiel der CAR-T-Zelltherapie. In: Ethik Med 32: 85–92. doi: 10.1007/s00481-020-00565-3. (shrink)

Tato studie se zabývá dvěma spřízněnými jevy odehrávajícími se ve vědeckém prostředí. Jedná se o fenomén frustrace ve vědecké praxi a s ním spojenou touhu po rozpoznání vlastního výzkumu vědeckou komunitou a následně o otázku uznání od akademického společenství. Zmíněné fenomény jsou přitom úzce propojeny s ústředním tématem filosofie a sociologie vědy: kdo rozhoduje, co bude předmětem vědeckého bádání? Předkládaná studie nejprve představuje Mertonův mýtus o okamžitém rozpoznání vědeckého objevu a následně prostřednictvím exkurzu do oblasti ekonomie a na příkladech z (...) vědecké praxe poukazuje na jeho neplatnost. V závěru textu jsou společně s jejich dekonstrukcí navrhnuta možná řešení popsaných problémů. Text je také kritickým návratem ke dvěma studiím Josepha Agassiho, žáka Karla R. Poppera a tvrdošíjného zastánce kritického racionalismu, neboť právě Agassi ve svých dílech rozebírá dopady vědeckého vyloučení a neochoty naslouchat. (shrink)

The label `semiotic grammar' captures a fundamental property of the grammars of human languages: not only is language a semiotic system in the familiar Saussurean sense, but its organizing system, its grammar, is also a semiotic system. This proposition, explicated in detail by William McGregor in this book, constitutes a new theory of grammar. Semiotic Grammar is `functional' rather than `formal' in its intellectual origins, approaches, and methods. It demonstrates, however, that neither a purely functional nor a purely formal (...) account of language is adequate, given the centrality of the sign as the fundamental unit of grammatical analysis. The author distinguishes four types of grammatical signs: experiential, logical, interpersonal, and textural. The signifiers of these signs are syntagmatic relationships of the following types, respectively: constituency, dependency, conjugational and linking. McGregor illustrates and exemplifies the theory with data from a variety of languages including English, Acehnese, Polish, Finnish, Japanese, Chinese, and Mohawk; and from his pioneering research on Gooniyandi and Nyulnyul, two languages of the Kimberleys region of Western Australia. (shrink)

Francis Hutcheson is generally accepted as producing the first systematic study of aesthetics, in the first treatise of An Inquiry into the Original of Our Ideas of Beauty and Virtue, initially published in 1725. His theory reflected the eighteenth century concern with beauty rather than art, and has drawn accusations of vagueness since the first critical response, by Charles Louis DeVillete in 1750. The most serious critique concerns the idea of beauty itself: whether it was simple or complex, and the (...) idea of a primary or secondary quality. It is the latter question I shall answer, attempting to clarify the problematic passage that appears at the end of the first section of Hutcheson’s first treatise. (shrink)

Excerpt: 1. Introduction This chapter provides insight into the diverse ethical debates on genetics and epigenetics. Much controversy surrounds debates about intervening into the germline genome of human embryos, with catchwords such as genome editing, designer baby, and CRISPR/Cas. The idea that it is possible to design a child according to one’s personal preferences is, however, a quite distorted view of what is actually possible with new gene technologies and gene therapies. These are much more limited than the editing and (...) design metaphors suggest. Such metaphors are therefore highly problematic phrases in the context of new gene technologies, for two reasons. On one hand, to design a child of choice by modifying the genome would require modifying any gene of choice, which is more than can be done with current gene technologies, such as CRISPR/Cas. On the other hand, a modification of genes would need to be enough to create any characteristic of choice in the future child. The latter presupposes the assumption of genetic determinism. Moreover, the CRISPR/Cas technology can not only be used in a potentially therapeutic manner at the germline level. In addition, there is the (more likely) scenario of a future clinical therapeutic use of these new gene technologies for modifying the DNA sequence of other cells of the body (somatic genome editing). There is also the option of modifying the epigenome, that is, the spatial configuration of DNA (epigenome editing) (see table 1). Like genetics and genome editing, epigenetics has been at the center of recent popular scientific and ethical discourse as well as scientific debates. The concept of epigenetics has given rise to very different notions of inheritability and responsibility for health, which, however, are oftentimes based on scientifically controversial basic assumptions. That there continues to be covert genetic determinism in the form of epigenetic determinism (see table 2) in debates about epigenetics has been pointed out in ethical analyses of epigenetics. Neither genetic determinism nor epigenetic determinism has been confirmed scientifically. It is therefore important to recognize the concepts that are discussed (and sometimes harshly criticized) in debates about genome editing and epigenetics—for example, concepts about the causal role of DNA for our own life course. This importance is based on the fact that if we understand such controversial concepts, we will be able to remain critical when evaluating scientific knowledge and ethical arguments about genome editing and epigenetics. This chapter, therefore, explains some of these concepts. For an ethical analysis of epigenetics as well as of genome editing, it is necessary to understand and critically reflect upon the underlying concepts of genetic determinism and other, related -isms. The following section offers a detailed introduction to these -isms (section 2; see also table 2). Section 3 provides an ethical analysis of genome editing and epigenetics based on the explanations in section 2. Section 3 focuses on inheritability and responsibility, justice, safety, the problem of consent, and the effects of genome editing and epigenetics on embryos and future generations. This section does not discuss in detail further points that can be found in ethical debates about epigenetics as well as in ethical debates about genome editing. These points include (among others): • fear that the findings of epigenetics and that the methods of genome editing are misused—this also with respect to eugenics and enhancement; • naturalness—an issue we mention in passing a few times in the following analysis; • a possible connection between the genome/epigenome and the concept of human dignity, and the derived danger of instrumentalization and infringement of autonomy when intervening in the genome or epigenome. Since current discourse about ethical issues associated with genome editing focuses mainly on germline interventions, which are, for instance, interventions into a human embryo’s genome, we mainly focus on germline interventions when comparing the debates on genome editing and on epigenetics in section 3. (shrink)

David Benatar argues that coming into existence is always a harm, and that – for all of us unfortunate enough to have come into existence – it would be better had we never come to be. We contend that if one accepts Benatar’s arguments for the asymmetry between the presence and absence of pleasure and pain, and the poor quality of life, one must also accept that suicide is preferable to continued existence, and that his view therefore implies both anti-natalism (...) and pro-mortalism . This conclusion has been argued for before by Elizabeth Harman – she takes it that because Benatar claims that our lives are ‘awful’, it follows that ‘we would be better off to kill ourselves’ (Harman 2009: 784). Though we agree with Harman’s conclusion, we think that her argument is too quick, and that Benatar’s arguments for non-pro-mortalism deserve more serious consideration than she gives them. We make our case using a tripartite structure. We start by examining the prima facie case for the claim that pro-mortalism follows from Benatar’s position, presenting his response to the contrary, and furthering the dialectic by showing that Benatar’s position is not just that coming into existence is a harm, but that existence itself is a harm. We then look to Benatar’s treatment of the Epicurean line, which is important for him as it undermines his anti-death argument for non-pro-mortalism. We demonstrate that he fails to address the concern that the Epicurean line raises, and that he cannot therefore use the harm of death as an argument for non-pro-mortalism. Finally, we turn to Benatar’s pro-life argument for non-pro-mortalism, built upon his notion of interests, and argue that while the interest in continued existence may indeed have moral relevance, it is almost always irrational. Given that neither Benatar’s anti-death nor pro-life arguments for non-pro-mortalism work, we conclude that pro-mortalism follows from his anti-natalism, As such, if it is better never to have been, then it is better no longer to be. -/- . (shrink)

Abstract: This working paper focuses on the question whether there is a therapeutic imperative that, in specific situations, would oblige us to perform genome editing at the germline level in the context of assisted reproduction. The answer to this central question is discussed primarily with reference to specific scenarios where preimplantation genetic diagnosis (PGD) does not represent an acceptable alternative to germline genome editing based on either medical, or ethical, or – from the perspective of the potential parents – moral (...) or religious grounds. This article deals with four different types of case constellations that result from these possible reasons against PGD as well as from the necessity or dispensability of a subsequent “control PGD.” These cases are discussed based on hypotheses concerning contextual factors and theoretical assumptions. In conclusion, we point out that if our assumptions are correct, there is probably no therapeutic imperative for genome editing at the germline level. We draw this rationale from the fact that germline interventions are likely not person-affecting. However, we caution the reader that our result is preliminary and needs to be more carefully examined in future work in light of the bioethical debate and potential objections. -/- // Abstract: Im Zentrum dieses Working Papers steht die Frage, ob es einen therapeutischen Imperativ geben kann, der uns, in bestimmten Situationen, verpflichten würde, eine Genomeditierung (genome editing) auf Keimbahnebene im Rahmen der assistierten Befruchtung vorzunehmen. Die Antwort auf diese zentrale Frage wird insbesondere mit Bezug auf Fälle diskutiert, in denen das Verfahren der Präimplantationsdiagnostik (PID) keine aus entweder medizinischen oder ethischen oder – aus Sicht der potentiellen Eltern – moralischen bzw. religiösen Gründen akzeptable Alternative zu einem Keimbahneingriff darstellt. Die möglichen Gründe gegen die PID sowie die Erforderlichkeit oder Verzichtbarkeit einer nachfolgenden «Kontroll-PID» ergeben vier verschiedene Fallkonstellationen, denen sich der Beitrag zuwendet. Auf Grundlage von Hypothesen zu kontextuellen Faktoren und theoretischen Annahmen diskutieren wir diese Fälle. Im Ergebnis verweisen wir darauf, dass es, wenn unsere Annahmen zutreffen, vermutlich keinen therapeutischen Imperativ zum genome editing auf Keimbahnebene gibt. Dies begründet sich daraus, dass der Keimbahneingriff vermutlich nicht als personenbezogen (person-affecting) zu bezeichnen ist. Wir weisen jedoch darauf hin, dass unser Ergebnis vorläufig ist und unter Berücksichtigung der bioethischen Debatte und möglicher Einwände genauer geprüft werden muss. -/- // Résumé: Ce Working Paper se concentre sur la question de l’existence d’un impératif thérapeutique qui, dans des situations spécifiques, nous obligerait à réaliser une édition du génome au niveau de la lignée germinale dans le cadre de la procréation assistée. Afin de répondre à cette question centrale nous développons quatre scénarios spécifiques dans lesquels le diagnostic préimplantatoire (DPI) ne représente pas une alternative acceptable à l’édition du génome germinal pour des raisons médicales, éthiques ou – du point de vue des futurs parents – morales ou religieuses. Cet article traite de quatre constellations différentes de cas résultant des raisons mises en avant pour s'opposer au DPI ainsi que de la nécessité ou de l’inutilité d’un ultérieur « DPI de contrôle » Ces cas sont discutés sur la base d’hypothèses portant sur les facteurs contextuels et sur les présupposés théoriques. En conclusion, nous soulignons que si nos hypothèses sont correctes, il n’y a probablement aucun impératif thérapeutique justifiant l’édition du génome au niveau de la lignée germinale. Nous arrivons à cette conclusion parce qu’une intervention au niveau de la lignée germinale n’est probablement pas susceptible d’affecter la personne. Cependant, nous mettons en garde le lecteur sur le fait que notre conclusion est préliminaire et qu’elle doit être examinée avec soin dans des futurs travaux instruits par le débat bioéthique et par les éventuelles objections. (shrink)

The purpose of this symposium is to explore the ways in which literature, broadly construed to include poetry and narrative in a variety of modes of representation, can change the world by providing interventions in justice. Our approach foregrounds the relationship between the activity demanded by some individual literary works and some categories of literary work on the one hand and the way in which those works can make a tangible difference to social reality on the other. We consider three (...) types of active literary engagement: doing philosophy, ideological critique, and necessary rather than contingent performance. Kate Kirkpatrick opens with Kamel Daoud’s The Meursault Investigation (2013), reading the narrator as not only a critic of colonial and postcolonial discourse but also a literary exemplar of the search for justice when it is difficult to know to what level of explanation to attribute its absence. Rafe McGregor demonstrates how the final season of Prime Video’s The Man in the High Castle (2015–19) makes a radical break from the previous three, exposing the misanthropy at the core of right-wing populism and calling for a fundamentally democratic response from the left. Finally, Karen Simecek argues that poetry in performance has a potentially reparative function for the ethically lonely – the vulnerable, the oppressed, and the persecuted – in society. (shrink)

The purpose of this paper is to re-examine the debate about cinematic motion in terms of the necessity for reception conditions in art. I shall argue that Gregory Currie’s rejection of weak illusionism – the view that cinematic motion is illusory – is sound, because cinematic images really move, albeit in a response-dependent rather than garden-variety manner. In §1 I present Andrew Kania’s rigorous and compelling critique of Currie’s realism. I assess Trevor Ponech’s response to Kania in §2, and show (...) that his focus on the cinematic experience is indicative of the direction the debate should take. §3 demonstrates that the issue is underpinned by the question of the role of reception conditions in the experience of art. In §4 I apply my observations on reception conditions to the problem of cinematic motion and conclude that Kania’s objections are unsuccessful due to his failure to acknowledge the necessary conditions for cinematic experience. (shrink)

I examine the epistemic import of collaborative research in science. I develop and defend a functional explanation for its growing importance. Collaborative research is becoming more popular in the natural sciences, and to a lesser degree in the social sciences, because contemporary research in these fields frequently requires access to abundant resources, for which there is great competition. Scientists involved in collaborative research have been very successful in accessing these resources, which has in turn enabled them to realize the epistemic (...) goals of science more effectively than other scientists, thus creating a research environment in which collaboration is now the norm. (shrink)

David Hull accounts for the success of science in terms of an invisible hand mechanism, arguing that it is difficult to reconcile scientists' self-interestedness or their desire for recognition with traditional philosophical explanations for the success of science. I argue that we have less reason to invoke an invisible hand mechanism to explain the success of science than Hull implies, and that many of the practices and institutions constitutive of science are intentionally designed by scientists with an eye to realizing (...) the very goals that Hull believes need to be explained by reference to an invisible hand mechanism. Thus, I reduce the scope of Hull's invisible hand explanation and supplement it by appealing to a hidden hand explanation. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Though many agree that we need to account for the role that social factors play in inquiry, developing a viable social epistemology has proved to be difficult. According to Longino, it is the processes that make inquiry possible that are aptly described as "social," for they require a number of people to sustain them. These processes, she claims, not only facilitate inquiry, but also ensure that the results of inquiry are more than mere subjective opinions, and thus deserve to be (...) called "knowledge." In this paper, I (a) explain Longino's epistemology, and (b) defend it against charges that have recently been raised by Kitcher, Schmitt, and Solomon. Longino rightly recognizes that not all social factors have the same (adverse) affect on inquiry. She also recommends that we distinguish knowledge from mere opinion by reference to a social standard. (shrink)

Usually, modular construction involves the off-site manufacturing of standard building components in a factory before the components are assembled on the construction site. It is common to use terms like "prefabrication," "off-site construction," and "modular construction" interchangeably. The construction of modular constructions nowadays is flourishing all over the globe. The roots of the Albanian prefabricated constructions are extended for the first time around the 1970s. This paper will indeed analyze some recently built modular construction in Albania, considering and comparing it (...) with international case studies. The demand for new construction in Albania is rising rapidly. Currently, the most common structures are cast-in-place beam-column designs, driven by both traditional mindsets and industrial capabilities. However, with Albania's economic growth, there is an increasing need for affordable, quickly built, and technologically advanced buildings. Modular construction, which assembles prefabricated modules on-site, offers a solution. This method aligns with bioclimatic design principles, reducing environmental impact and optimizing resources, marking a shift toward sustainability in the construction industry. The purpose of this article is to explore the potential integration of “modular construction techniques” with “bioclimatic design concepts” to create buildings that are environmentally friendly, energy-efficient, and multipurpose by function. This study explores the use of modular construction techniques in conjunction with bioclimatic techniques to increase “building sustainability”. Combining these tactics encourages energy efficiency and a reduced environmental effect, making people far more resilient and weather-adaptable. The synergy between the two of them is necessary. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

The paper examines the evolution of modernity concepts starting from the Renaissance to the present day, emphasizing the impact on architecture and urbanism. During the period of the Renaissance and the Enlightenment, people framed an evolutionary notion of history and the concept of the modern associated with the contemporary, the new, and the fleeting emerged. This period connected modernity with the idea of relativity of truth as opposed to the absolute truth of the Middle Ages. In the 18th and 19th (...) centuries, modernity clashed with tradition. This led to economic and political modernization. It also influenced artistic movements and cultural trends. The Industrial Revolution epitomized this period. It was driven by scientific and technological advancements. The paper discusses the objective and subjective perspectives of modernity, highlighting its dual nature in socioeconomic processes and personal experiences. Key thinkers like Habermas Weber and Baudelaire provide frameworks for understanding modernity's developments in science, art, and morality. The avant-garde movements influenced by Bauhaus, emphasized functionality. They also focused on rationality in architecture. However, critiques emerged, advocating the concept of unitary urbanism. This vision includes adaptable living spaces. It promotes an ever-changing urban environment, as exemplified by Constant's New Babylon. The Adorno's aesthetic theory criticized the industry's commodification of art and emphasizes art's utopian potential. Adorno's concept of mimesis and his critique of rationality and instrumental reason are explored reflecting the paradoxical nature of modernity. Finally, the paper contrasts the views of architects like Mies van der Rohe, Norberg-Schulz, and Eisenman. It concludes by reflecting on architecture's ongoing interaction with modernity. It emphasizes a balance between innovation tradition and the dynamic nature of human experience and social development. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

This paper offers a review of the catalogue composed by Myriam Vogelaar of one of the largest and most important collections of Fight Books and fencing manuals in the field of Historical European Martial Arts Studies (HEMAS). The Mokken Collection is named after Wiebe Mokken, the man who meticulously built it up over the past decades in Amsterdam. The book also highlights the glaring lack of contemporary knowlegde about other major historical fencing-related collections, like Gotti’s spectacular private collection held at (...) the Museo dell Arte Marziale in Brescia, Italy. Others, such as the Corble collection at the KU Leuven Libraries, recently published their catalogue on line. This catalogue thus constitutes an important milestone for this exciting and still relatively new subdomain in the field of European cultural studies, by making accessible one of the most important collections of source materials dedicated to it. (shrink)

The themes addressed by this paper intersect the industrial heritage and its main components, from industrial archeology to the technical landscapes of production. From this point of view, the historic center of São Luís, Brazil as case study has an intrinsic relationship with the Bacanga River. It is the main landscape that is to the surroundings of the historical center tilted by the Unesco. The historic center of São Luís with the sea and the river dialogue between colonial urban occupation (...) and water as a landscape that embraces this urbanization. (shrink)

Philip Kitcher rejects the global pessimists' view that the conclusions reached in inquiry are determined by the interests of some segment of the population, arguing that only some inquiries, for example, inquiries into race and gender, are adversely affected by interests. I argue that the biases Kitcher believes affect such inquiries are operative in all domains, but the prevalence of such biases does not support global pessimism. I argue further that in order to address the global pessimists' concerns, the scientific (...) community needs criticism from people with diverse interests and background assumptions. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Financial literacy is becoming a pivotal skill in navigating the marketplaces within the predominant rising digital branches of trading domains; however, there remains a concerning gap in the purchasing behavior of adolescents, who are its primary users. With this in mind, the main objective of our research is to determine whether there is a relationship between a student's level of financial literacy and their online purchase decision-making. The researchers employed an explanatory mixed approach and purposive sampling to identify respondents from (...) Immaculate Conception College of Balayan, Inc. A 5-point Likert scale survey was utilized to collect data from 66 respondents, followed by semi-structured interviews with 10 selected participants. The results showed a moderately positive correlation between a student's financial literacy and online purchase decisions, as determined by the Pearson correlation coefficient. Thus, the thematic analysis revealed that respondents generally have good financial literacy, emphasizing factors like pricing, online reviews, and product ratings when making digital marketplace decisions. However, there are notable gaps in their understanding of basic financial concepts and their ability to apply them in real-life situations. To effectively enhance students’ financial literacy and online purchasing decisions, a holistic approach is necessary, including targeted interventions, practical applications, and continuous adaptation to evolving consumer behaviors. Educational institutions, policymakers, and stakeholders should work together to create comprehensive programs that provide students with the knowledge, skills, and attitudes needed to negotiate real-world financial situations and make sound judgments in the digital commerce ecosystem. By emphasizing practical learning, key financial concepts, and trustbuilding approaches, educators may empower students to become responsible consumers capable of managing their resources successfully and ethically. (shrink)

Bu [makalede], nihai olarak kesin bir sonucu olduğunu iddia etmemekle birlikte, ateizm için geliştirebileceğim en iyi argümanı öne sürmeye çalışacağım ve ortaya koyacağım şeyin, Tanrı’nın varlığına dair yürütülen tartışmaların herhangi bir kısmındaki, en iyi argüman olduğunu iddia edeceğim.

The world's leading cause of morbidity and death is cardiovascular diseases (CVD), which makes early detection essential for successful treatments. This study investigates how optimization techniques can be used with machine learning (ML) algorithms to forecast cardiovascular illnesses more accurately. ML models can evaluate enormous datasets by utilizing data-driven techniques, finding trends and risk factors that conventional methods can miss. In order to increase prediction accuracy, this study focuses on adopting different machine learning algorithms, including Decision Trees, Random Forest, Support (...) Vector Machines, and Neural Networks, that have been tuned using strategies including hyper parameter selection, crossvalidation, and feature selection. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

In this article, we develop a new approach to integrating philosophical phenomenology with qualitative research. The approach uses phenomenology’s concepts, namely existentials, rather than methods such as the epoché or reductions. We here introduce the approach to both philosophers and qualitative researchers, as we believe that these studies are best conducted through interdisciplinary collaboration. In section 1, we review the debate over phenomenology’s role in qualitative research and argue that qualitative theorists have not taken full advantage of what philosophical phenomenology (...) has to offer, thus motivating the need for new approaches. In section 2, we introduce our alternative approach, which we call Phenomenologically Grounded Qualitative Research (PGQR). Drawing parallels with phenomenology’s applications in the cognitive sciences, we explain how phenomenological grounding can be used to conceptually front-load a qualitative study, establishing an explicit focus on one or more structures of human existence, or of our being in the world. In section 3, we illustrate this approach with an example of a qualitative study carried out by one of the authors: a study of the existential impact of early parental bereavement. In section 4, we clarify the kind of knowledge that phenomenologically grounded studies generate and how it may be integrated with existing approaches. (shrink)

The Aristotelian view that the moral virtues–the virtues of character informed by practical wisdom–are essential to an individual's happiness, and are thus in an individual's self-interest, has been little discussed outside of purely scholarly contexts. With a few exceptions, contemporary philosophers have tended to be suspicious of Aristotle's claims about human nature and the nature of rationality and happiness. But recent scholarship has offered an interpretation of the basic elements of Aristotle's views of human nature and happiness, and of reason (...) and virtue, that brings them more into line with common-sense thinking and with contemporary philosophical and empirical psychology. This makes it fruitful to reexamine the question of the role of virtue in self-interest. (shrink)

We provide an analysis of the public's having warranted epistemic trust in science, that is, the conditions under which the public may be said to have well-placed trust in the scientists as providers of information. We distinguish between basic and enhanced epistemic trust in science and provide necessary conditions for both. We then present the controversy regarding the connection between autism and measles–mumps–rubella vaccination as a case study to illustrate our analysis. The realization of warranted epistemic public trust in science (...) requires various societal conditions, which we briefly introduce in the concluding section. (shrink)

“In death, life persists, transforms, and renews—what are the limits of our existence?” -/- What does it mean to be alive? From the moment we are born, our existence seems predicated on a simple dichotomy: life or death. And yet, recent developments in science, such as the creation of biobots from the cells of dead organisms, challenge this very binary. These discoveries force us to ask profound questions about the nature of existence, the essence of life, and what it truly (...) means to die. Can life persist after death? And if so, what implications does this have for our understanding of the world and ourselves? -/- . (shrink)

Driven by technological innovations, newborn screening (NBS) panels have been expanded and the development of genomic NBS pilot programs is rapidly progressing. Decisions on disease selection for NBS are still based on the Wilson and Jungner (WJ) criteria published in 1968. Despite this uniform reference, interpretation of the WJ criteria and actual disease selection for NBS programs are highly variable. A systematic literature search [PubMED search “Wilson” AND “Jungner”; last search 16.07.22] was performed to evaluate the applicability of the WJ (...) criteria for current and future NBS programs and the need for adaptation. By at least two reviewers, 105 publications (systematic literature search, N = 77; manual search, N = 28) were screened for relevant content and, finally, 38 publications were evaluated. Limited by the study design of qualitative text analysis, no statistical evaluation was performed, but a structured collection of reported aspects of criticism and proposed improvements was instead collated. This revealed a set of general limitations of the WJ criteria, such as imprecise terminology, lack of measurability and objectivity, missing pediatric focus, and absent guidance on program management. Furthermore, it unraveled specific aspects of criticism on clinical, diagnostic, therapeutic, and economical aspects. A major obstacle was found to be the incompletely understood natural history and phenotypic diversity of rare diseases prior to NBS implementation, resulting in uncertainty about case definition, risk stratification, and indications for treatment. This gap could be closed through the systematic collection and evaluation of real-world evidence on the quality, safety, and (cost-)effectiveness of NBS, as well as the long-term benefits experienced by screened individuals. An integrated NBS public health program that is designed to continuously learn would fulfil these requirements, and a multi-dimensional framework for future NBS programs integrating medical, ethical, legal, and societal perspectives is overdue. (shrink)

Through a Gadamerian critique of Enlightenment objectivism, the discussion of right and wrong perception is based on the minimums of immediate illegitimizing of certain prejudices and the determining of one’s own perception as right or wrong in opposition to expertise; this ultimately allows knowledge to be laid out in an anti-relativist position whilst still permitting diversity of perception, proving that opinion necessitates its own change and development over time on both the micro and macro levels of thought.

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Data preparation, feature engineering, model training, and performance evaluation are all part of the study methodology. To ensure reliable and broadly applicable models, we utilize optimization techniques like Grid Search and Genetic Algorithms to precisely adjust model parameters. Features including age, blood pressure, cholesterol levels, and lifestyle choices are employed as inputs for the machine learning models in the dataset, which consists of patient medical information. The predictive capacity of the model is evaluated using evaluation measures, such as accuracy, precision, (...) recall, F1-score, and the area under the ROC curve (AUC-ROC). Our findings show that improved machine learning models perform better than conventional methods, offering trustworthy forecasts that can help medical practitioners with early diagnosis and individualized treatment planning. (shrink)

Literature reviews have traditionally been a simple exercise in reporting the current relevant research, both to provide an overview of the current status of the field, and perhaps to draw attention to controversies. From the perspective of positivist research traditions, it was important to neutrally report all the relevant research, which was assumed to be foundational. In this article, written for the Applied Critical Realism special issue of Journal of Critical Realism, I use my own research to illustrate how a (...) literature review might look if it were non-foundational and guided by the principles of immanent critique. Immanent critique is central to Bhaskar’s philosophical methodology but has not been much applied in critical realist empirical research. Following a brief introduction to immanent critique, its history and relation to other ways of grounding knowledge, an excerpt from a literature review is used as backdrop for an extended discussion about various potential applications, and impl... (shrink)

Data preparation, feature engineering, model training, and performance evaluation are all part of the study methodology. To ensure reliable and broadly applicable models, we utilize optimization techniques like Grid Search and Genetic Algorithms to precisely adjust model parameters. Features including age, blood pressure, cholesterol levels, and lifestyle choices are employed as inputs for the machine learning models in the dataset, which consists of patient medical information. The predictive capacity of the model is evaluated using evaluation measures, such as accuracy, precision, (...) recall, F1-score, and the area under the ROC curve (AUC-ROC). Our findings show that improved machine learning models perform better than conventional methods, offering trustworthy forecasts that can help medical practitioners with early diagnosis and individualized treatment planning. In order to achieve even higher predicted accuracy, the study's conclusion discusses the significance of its findings for clinical practice as well as future improvements that might be made, like adding wearable device data in real-time or investigating deep learning techniques. (shrink)

Analisa a forma com a qual o selo postal brasileiro contribuiu para a construção de representações da religião católica em relação a outras práticas religiosas. Foi considerado, para isso, a concepção deste artefato enquanto media, texto semiótico e sua estreita relação com o discurso religioso. O corpus é composto por selos postais comemorativos brasileiros emitidos durante o século XX. A sua identificação e análise foi feita a partir do catálogo RHM. Entre o ano de 1900 e 2000, os Correios emitiram (...) 2354 selos postais do tipo comemorativo. A partir da observação e identificação de recorrências religiosas foram compilados 222 selos postais comemorativos. O estudo correlacionou a recorrente temática religiosa com o contexto histórico brasileiro, considerando o declínio do catolicismo como maioria religiosa no país e às representações das práticas religiosas nas mídias. A conclusão indica a influência da Conferência Nacional dos Bispos do Brasil, junto ao Ministério das Comunicações e dos Correios do Brasil, consagrando e enaltecendo a visibilidade de personalidades, eventos e a práxis católica, como um discurso único e superior às demais práticas religiosas. (shrink)

Many of those memorialized around us in statues are wrongdoers, and so we are often called to consider whether we should take down those statues. Some of those statutes are memorialized for reasons now taken to be wrong; others are memorialized not for but rather despite their wrongdoing. How should we consider those latter cases? One tempting analysis suggests that we need only consider whether the wrongdoing was sufficiently transgressive. In this article, however, I reject that constrained focus. Instead, these (...) cases have as much to do with us, our priorities, and what those priorities should be as they have to do with the particulars of the lives of the subjects of the statues. Recognizing the central role that our priorities play in blame and condemnation better captures the contours of the debate about statue removal than any categorical rule about types of wrongs. (shrink)

This article investigates the profound mysteries of consciousness and the afterlife, topics that have captivated humanity for centuries. Despite extensive scientific inquiry, the existence of an afterlife remains unverified, and the nature of consciousness poses significant challenges. This research presents innovative hypotheses through thought experiments grounded in empirical evidence and robust theoretical frameworks. It examines the complexities of consciousness, its intricate relationship with the brain, and advocates for interdisciplinary approaches that integrate physics, psychology, and philosophy. The study boldly posits the (...) likelihood of continuous consciousness post-death, arguing that existing evidence lends substantial support to this notion. Furthermore, it explores the practical implications of these insights, suggesting that understanding these phenomena could enhance human well-being and foster a more harmonious society. In essence, this article embarks on a quest to illuminate age-old questions surrounding consciousness and the afterlife. By employing novel methodologies, it seeks to offer fresh perspectives that may transform our understanding of existence and inspire positive advancements at both individual and societal levels. (shrink)

Ateistlerin teizmi reddetme gerekçeleri, genellikle kötülük sorununun teizme karşı en güçlü argüman olduğunu iddia etmelerinde yatmaktadır. Nitekim ateizme göre teizm, bu soruna başarılı bir şekilde cevap verememektedir. Bununla birlikte kötülük sorununun sadece teistler için bir problem olmadığı iddia edilebilir. Bizde bu makale içerisinde bu savdan yola çıkarak, yakın dönemde Yujin Nagasawa’nın geliştirdiği “sistematik kötülüğün varoluşsal sorunu” açısından bu iddiayı ele almaya çalıştık. Bu sorun, başlangıçta, yalnızca dünyadaki belirli olayların veya belirli olay türlerinin kötü olduğunu değil, aynı zamanda insan varoluşunun dayandığı (...) tüm biyolojik sistemlerin kötü olduğunu göstererek, teizm için bir meydan okuma yaratmaktadır. Ancak hem teistlerin hem de ateistlerin tipik olarak dünyanın genel olarak iyi olduğunu ve içinde yaşamaktan mutlu ve minnettar olmamız gerektiğini onaylayan varoluşsal iyimserliği benimsedikleri düşünüldüğünde, kötülüğün bu versiyonu, teizm için olduğu kadar, ateizm içinde bir problem olmaktadır. Makale içerisinde sorunun bu versiyonuna yanıt verirken ateizmin teizme kıyasla önemli bir dezavantajla karşı karşıya kalması nedeniyle, bunun ateizme karşı güçlü bir argüman olabileceğini iddia ediyoruz. (shrink)

Attitudes like shame and contempt seem to be at odds with basic tenets of Kantian moral theory. I argue on the contrary that both attitudes play a central role in Kantian morality. Shame and contempt are attitudes that protect our love of honour, or the esteem we have for ourselves as moral persons. The question arises: how are these attitudes compatible with Kant's claim that all persons deserve respect? I argue that the proper object of shame and contempt is not (...) the humanity within a person, but rather her self-conceit, or the false esteem that competes with love of honour. (shrink)

The fact that philosophy has not made much progress in finding answers to its big questions is often demonstrated with a comparison to natural sciences. Some have recently argued that the state of progress in philosophy is not so different than the sciences: there are many unresolved big questions in the sciences too, and philosophy has made progress on its smaller questions just like the sciences. I argue that this comparison is misleading: the situation in the two fields looks similar (...) only if we focus on unresolved scientific questions that have philosophical import. The sciences have made progress on many questions that are significant but that are not ‘big’ in a philosophical sense, while philosophy has made less progress on its own significant questions. Moreover, ‘smaller’ questions in the sciences are significant in themselves, while smaller questions in philosophy do not have much significance beyond their contribution to the bigger debates. I conclude with brief remarks about what underlies the disparity between the two fields: to understand the slow pace of progress in philosophy we should pay attention to factors that are at the intersection of the nature of philosophical questions, current philosophical methodology and the sociology of academic philosophy. (shrink)

Although the idea of the Anthropocene originated in the earth sciences, there have been increasing calls for questions about the Anthropocene to be addressed by pan-disciplinary groups of researchers from across the natural sciences, social sciences, and humanities. We use data analysis techniques from corpus linguistics to examine academic texts about the Anthropocene from these disciplinary families. We read the data to suggest that barriers to a broadly interdisciplinary study of the Anthropocene are high, but we are also able to (...) identify some areas of common ground that could serve as interdisciplinary bridges. (shrink)

The idea that there could be spatially extended mereological simples has recently been defended by a number of metaphysicians (Markosian 1998, 2004; Simons 2004; Parsons (2000) also takes the idea seriously). Peter Simons (2004) goes further, arguing not only that spatially extended mereological simples (henceforth just extended simples) are possible, but that it is more plausible that our world is composed of such simples, than that it is composed of either point-sized simples, or of atomless gunk. The difficulty for these (...) views lies in explaining why it is that the various sub-volumes of space occupied by such simples, are not occupied by proper parts of those simples. Intuitively at least, many of us find compelling the idea that spatially extended objects have proper parts at every sub-volume of the region they occupy. It seems that the defender of extended simples must reject a seemingly plausible claim, what Simons calls the geometric correspondence principle (GCP): that any (spatially) extended object has parts that correspond to the parts of the region that it occupies (Simons 2004: 371). We disagree. We think that GCP is a plausible principle. We also think it is plausible that our world is composed of extended simples. We reconcile these two notions by two means. On the one hand we pay closer attention to the physics of our world. On the other hand, we consider what happens when our concept of something—in this case space—contains elements not all of which are realized in anything, but instead key components are realized in different features of the world. (shrink)